Inspiration

Quand je fais une ébauche d’un bijou, cela vient d’un élan difficile à décrire qui est le “besoin de créer”.

C’est une manière de fixer ce “quelque chose” d’insaisissable qui bouleverse, garde un souvenir et le chérit, symbolise les sentiments et les émotions, afin que cela se transmet vers un spectateur ou celui qui porte le bijou.

La concentration et l’effort me procurent une sorte d’extase par lequel je ne me rends plus compte de mon environnement. Seul le métal précieux, moi et mes sens détermineront la beauté et la justesse finale du bijou.

Les organismes unicellulaires sont mes alliés inspirants.

Je considère le dur travail d’aplatissement, pliage, étirement, martelage du métal raide et d’obtenir presque comme résultat évident un bijou d’une finesse délicate comme une “recherche satisfaisante”.

Ainsi la technique utilisée et le matériel mort deviennent un petit bout de chaleur vivante de moi-même.

   

Karin

Inspiratie

Als ik juwelen ontwerp en maak, gebeurt dat vanuit een niet altijd duidelijk te omschrijven drang te willen “creëren”.

Het is een manier om het ongrijpbare vast te leggen in “iets” waardoor het beroert, de herinnering vasthoudt, koestert, de gevoelens en emoties symboliseert, zodat het –al dan niet– wordt overgedragen naar een toeschouwer of drager van het juweel.

Concentratie en inspanning zorgen voor een soort van extase die alles in mijn omgeving doet verdwijnen. Alleen het edelmetaal, ikzelf en mijn gevoel zullen de uiteindelijke schoonheid of juistheid van het juweel bepalen.

Eéncellige organismen en de natuur zijn mijn inspirerende bondgenoten.

Het zware werk van pletten, plooien, trekken, hameren van stug metaal en dat te verwerken tot een sieraad met een bijne vanzelfsprekende frêle fijngevoeligheid als resultaat, beschouw ik als een “genoegzame zoektocht”.

Zo worden beheerste techniek en dood materiaal een levend stukje warmte van mezelf.

Karin